Tomaševac je naselje grada Zrenjanina u Srednjobanatskom okrugu. Prema popisu iz 2011. bilo je 1510 stanovnika.
U selu se svake godine održava svetsko prvenstvo u banatskim šorama. Ovde se nalazi hram posvećen prenosu moštiju ili “letnji Sv. Nikola”, Srpska pravoslavna crkva Svetog Nikole u Tomaševcu. Oduvek je bilo dve parohije u svakom delu sela, sa najmanje dva sveštenika.
Ime
Stariji naziv naselja je bio Tomaševci, u množini, verovatno zato što je selo bilo neušoreno, a kuće poput salaša razbacane. Za Tomaševac se vezuju naselja Tomaševci, Čoke, Marijevo selo i Tomaševac. Po jednom predanju, na mestu današnjeg sela, prvi kolac je udario izvesni Tamaš Lak i vremenom je selo koje je tu nastalo dobilo naziv po njemu. Ipak smatra se da je selo dobilo naziv po Tamišu. Nazivi sela na drugim jezicima: mađ. Tamáslaka, nem. Tomaschewatz. Kako se na pojedinim starim stranim kartama selo naziva i “Tomasevicz”, moglo bi se uzeti u obzir i mogućnost da je ime možda dobilo po nekom srednjevekovnom vlastelinu Tomaševiću.
Prvo naselje nastaje u XVI veku, na levoj, nižoj obali reke Tamiš. Pored sela je vekovima Tamiš premošćen drvenim mostom tzv. ćuprijom. U vreme osmanske uprave (16-18. vek), Tomaševci se pominju kao selo nastanjeno Srbima. Godine 1554. Tomaševac je selo u Čakovačkoj nahiji i ima 18 domova, a 1568. godine narastao je na čak 57 kuća. Tada je Banat bio gusto naseljen i zvao se “Mala Raška”, po Srbima koji su dominirali. Kaluđeri Pećke patrijaršije se 1660. godine zabeležili 12 priložnija u selu Tomaševci, dok je u susednom mestu Čoke bilo njih sedam. Nakon Požarevačkog mira iz 1718. godine, kojim su Turci napustili Banat, naselje postaje deo Habzburške monarhije, odnosno Tamiškog Banata. Tomaševac je 1717. godine pod imenom Tomašovic po prvi put upisan na austrijskoj karti kao mesto od 20 kuća. Međutim, selo je raseljeno između 1723. i 1725. godine i ponovo se pominje kao srpsko selo polovinom 18. veka. Novo selo je nastalo spajanjem dva manja naselja, komorskog Čoke (Tomaševac) i graničarskog Marijeva (Marijino Selo), kako se ove dve polovine sela i danas u narodu nazivaju. Dva naselja su administrativno spojena 1776. Šezdesetih godina 18. veka, Tomaševac ulazi u sastav Vojne granice, on je sedište Kompanije (čete) a pored Tomaševca, u sastav ulaze kao podređene štacije (vodovi) Botoš i Orlovat. U militarsko selo se tada doseljavaju i Srbi iz oblasti Tise i Moriša, koji ulaze u graničarsku službu austrijske monarhije.
Za vreme Prvog svetskog rata, većina Tomaševčana borila se u austrougarskoj vojsci na frontovima u Dobrudži. Mnogi od njih dezertirali su i priključili se ili ruskoj vojsci, ili kao dobrovoljci srpskoj vojsci. Spomenik palim borcima Prvog svetskog rata nalazi se u centru cela. U periodu između dva rata, Tomaševac je dobio sve ono što je jedno tadašnje selo trebalo da ima. Tada je izgrađena zgrada Opštine a današnje mesne kancelarije, a u šestorazrednoj osnovnoj školi učenici su pohađali nastavu na srpskom jeziku. Tomaševac je uoči Drugog svetskog rata imao oko 2.700 stanovnika, uglavnom srpske nacionalnosti, koji su se pretežno bavili individualnom poljoprivredom.